خداحافظ امام ماه من
سید و آقای من
اون وقتی که جلوی عظمت الهه عشق زانو می‌زنم، دست‌هام رو به وسعت آسمونی که توش جا
می‌گیره باز باز می‌کنم، گردنم رو جلوش خم می‌کنم، وقتی به وجود خودم نگاه می‌کنم،
خالی خالی خالی‌ام .تنها همون یه بغل آسمون تو دستامه که زانوهامو سست نمی‌کنه برای
افتادن، وقتی سوز این فقر پهنای صورتم رو خیس می‌کنه اونوقته که تو درونم، جایی توی
قلبم چیزی رو احساس می‌کنم که آبی‌تر از اون آسمون با عظمته، مهر شما، دوستی شما،
چشیدن طعم حلاوت اسم شما! اونوقته که قلبم جون می‌گیره، به تپش می‌افته دستم بازتر
میشه و ذکر جواد جواد جواد رو زبونم می‌چرخه.
آره اینه همه دارایی من که می‌تونم دودستی بغل بگیرمش و جلوی آسمون آبی بهش بنازم.
و این محبت و آشنایی همون نعمتیه که خدا به من داده همونی که خودتون فرمدید : اِنَّ
لِلّهِ عِبادا یَخُصُّهُمْ بِالنِّعَمِ وَ یُقِرُّها فیهِمْ ما بَذَلُوها فَإِذا
مَنَعُوها نَزَعَها عَنْهُمْ وَ حَوَّلَها اِلى غَیْرِهِمْ
خداوند بندگانى دارد كه نعمت‌هایش را به آنان اختصاص داده است و مقرر كرده است از
آن بذل و بخشش كنند و اگر خوددارى كنند، از آنان می‌گیرد و به دیگران منتقل می‌كند.
شما نعمت خدای منید. محبت به شما رزقی است که از دست خود خدا تو سلول سلولم جاری
شده. نعمتی که می‌خوام بذل و بخشش کنم. جاری‌اش کنم.
می‌خوام از زیبایی و وسعتتون برای هر کی دور و برمه بگم.
می‌خوام از لطافت و بخششتون با هر کسی که میشناسم حرف بزنم.
می خوام از عظمت و قدرتون برای هر کسی که دنبال قدر واقعیه تعریف کنم.
و با هر که قلبش به نعمت شما مزین شده مهر بورزم.
یا ابن الرضا! هر چی می‌گم جواد جواد دلم که سیر نمی‌شه...
این قلب ثروتمند به نعمت شما رو به خودتون می‌سپارم
که همیشه همیشه همیشه به مهر شما بتپه ...و روزهای با شما بودن نه یک ماه که همیشه
عمرم باشه.
ای دنیا و آخرتم
دوست می‌دارمت به بانگ بلند
چند آهسته و نهان گفتن
